De richtlijn (EG) nr. 1999/93, die betrekking had op de elektronische handtekening wordt vanaf 1 juli 2016 vervangen door verordening (EU) nr. 910/2014, die met de elektronische identificatie en daaraan gerelateerde vertrouwensdiensten, een ruimer toepassingsgebied heeft. De belangrijkste vernieuwing is de invoering van een principe van wederzijdse erkenning van elektronische identificatiemiddelen (zoals elektronische identiteitskaarten) tussen de verschillende lidstaten in het kader van door overheden aangeboden onlinediensten. Mits aan de voorwaarden voldaan is zou het dus mogelijk worden om met een Belgische e-ID-kaart online een administratieve formaliteit te vervullen ten aanzien van een overheid van een andere lidstaat. In dat kader worden voortaan voor de elektronische identificatie drie betrouwbaarheidsniveaus onderscheiden (laag, substantieel en hoog). De Commissie bepaalt verder de ­technische vereisten die daaraan verbonden zijn. De wederzijdse erkenning geldt slechts voor elektronische identificatiemiddelen die hetzelfde of een hoger betrouwbaarheidsniveau bieden. Naast de elektronische handtekening worden ook de elektronische zegels, de elektronische aangetekende bezorging en de elektronische documenten aangemerkt als elektronische vertrouwensdiensten.

Een nieuw wetsontwerp zal dit verder uitvoeren en de verordening aanvullen met enkele nieuwe bepalingen in verband met elektronische archiveringsdiensten. Het wetsontwerp vult het Boek XII (“Recht van de elektronische economie”) van het Wetboek van economisch recht aan met een Titel 2 “Recht van de elektronische economie”.