Hof van Cassatie 17 december 2009

In twee arresten van 17 december 2009 boog het Hof van Cassatie zich over het verlies van een kans als gevolg van een fout van de overheid inzake ruimtelijke ordening. Het Hof bevestigt dat de rechter een vergoeding kan toekennen voor het verlies van een kans indien er tussen de fout en het verlies van deze kans een conditio sine qua non-verband bestaat, met dien verstande dat enkel de economische waarde van de verloren gegane kans voor vergoeding in aanmerking komt. Een arrest van het hof van beroep te Brussel van 28 november 2007 voldoet aan deze voorwaarden. De appelrechters hadden geoordeeld dat er zonder de fout van het Vlaams Gewest een reële kans bestond (geraamd op 80%) op het verwerven van een voordeel. Het Vlaams Gewest werd veroordeeld tot een schadevergoeding berekend op basis van die 80%. Een arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 25 november 2008 werd daarentegen vernietigd door het Hof van Cassatie. De appelrechters hadden de Belgische Staat veroordeeld tot een vergoeding van de volledige waarde van het verloren voordeel, terwijl uit het arrest bleek dat de fout slechts het verlies van een kans op dit voordeel had veroorzaakt (zelfs als de kans op realisatie van een goede uitkomst met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststond). Als niet vaststaat dat zonder de fout, de goede uitkomst zich effectief had gerealiseerd, kan de waarde van de toegekende schadevergoeding niet bestaan uit het volledige bedrag van het ingeroepen verloren voordeel.