High Court of Justice, Queen's Bench Division, Admiralty Court 9 december 2008

Het LLMC-Verdrag van 19 november 1976 laat, naast de scheepseigenaar, ook de bevrachter (charterer) van een schip toe om zijn aansprakelijkheid te beperken. Vraag is echter of hiermee enkel de bevrachter van het volledige schip bedoeld wordt, dan wel of ook de bevrachter van slechts een deel van het schip, zoals een slot charterer, hieronder valt. Mr. Justice Teare oordeelt in dit vonnis dat er geen rechtsgronden of redenen zijn om een onderscheid te maken tussen de verschillende soorten bevrachters, en dat slot charterers wel degelijk gerechtigd zijn de aansprakelijkheidsbeperking van het LLMC-Verdrag in te roepen.

Het LLMC-Verdrag voorziet in een globale beperking: wanneer er eenmaal een fonds gesteld is door een van de beperkingsrechtigden, geldt dit voor alle beperkingsgerechtigden (art. 11, 3 LLMC). Een onopgeloste vraag is echter wat de gevolgen zijn van deze regel voor de latere (regres)acties tussen beperkingsgerechtigden onderling (F. Smeele, “Regres binnen de kring van tot beperking gerechtigden”, TVR 2006, 8; F. Stevens, Beperking van aansprakelijkheid, Brussel, Larcier, 2008, p. 189, nr. 361; R. Van 'T Zelfde, noot onder High Court of Justice, Queen's Bench Division, Admiralty Court 9 december 2008, TVR 2009, 65). Mr. Justice Teare oordeelt dat het verdrag zelf deze problematiek niet behandelt, en dat dus voor de oplossing wellicht naar het nationaal recht gekeken zal moeten worden.