1.In dit arrest spreekt het hof van beroep te Antwerpen zich uit over twee aspecten van artikel 37 WCO (thans art. XX.58 WER). Enerzijds de kwalificatie van het krediet verleend tijdens de opschorting als boedelschuld in het navolgend faillissement (art. 37, eerste lid WCO/art. XX.58, eerste lid WER). Anderzijds de voorafname van deze boedelschuld op de opbrengst van de handelszaak waarop een pandrecht is gevestigd (art. 37, derde lid WCO/art. XX.58, vijfde lid WER).

2.Schuldvorderingen buiten de opschorting moeten aan drie voorwaarden voldoen om als boedelschuld te worden gekwalificeerd in een navolgend faillissement: 1) beantwoorden aan prestaties uitgevoerd tijdens de procedure van gerechtelijke reorganisatie; 2) uitgevoerd zijn door een medecontractant en 3) de navolgende procedure van vereffening, faillissement of overdracht onder gerechtelijk gezag moet een nauwe band vertonen met de beëindiging van de gerechtelijke reorganisatieprocedure [1].

In dit arrest stond ter discussie of het businesskrediet verleend door ING Bank aan de schuldenaar tijdens de gerechtelijke reorganisatie kon worden beschouwd als een nieuwe prestatie die als boedelschuld kan worden gekwalificeerd in het navolgend faillissement. In eerste aanleg had KBC immers betoogd dat het krediet van ING niet als een nieuwe prestatie kon worden beschouwd, omdat ING reeds een kredietverstrekker was van de schuldenaar en het krediet grotendeels werd gebruikt om een openstaand kaskrediet van de schuldenaar af te betalen. Het hof van beroep te Antwerpen volgt deze redenering niet. Het hof van beroep stelt dat KBC onterecht een voorwaarde toevoegt aan artikel 37, eerste lid WCO, thans artikel XX.58, eerste lid WCO. Volgens het hof dient men voor de toepassing van artikel 37, eerste lid WCO/artikel XX.58, eerste lid WER geen rekening te houden met de vraag of door het krediet een nieuwe injectie van financiële middelen bij de schuldenaar plaatsvond. Het argument van KBC dat de kwalificatie als boedelschuld van dergelijke prestaties misbruik mogelijk maakt door het creëren van fictieve boedelschulden neemt volgens het hof niet weg dat het krediet van ING aan de voorwaarden van artikel 37, eerste lid WCO/artikel XX.58, eerste lid WER voldoet [2].

3.Na de vaststelling van het krediet van ING als boedelschuld in het navolgend faillissement, ging het hof over naar de volgende kwestie: de voorafname van de boedelschuld op de opbrengst van de handelszaak bezwaard met een pandrecht (art. 37, derde lid WCO/art. XX.58, vijfde lid WER) [3].

In eerste aanleg oordeelde de rechter dat de boedelschuld niet kon worden vooraf genomen op de opbrengst van de handelszaak. De rechtbank verwees naar de louter algemene argumenten van de boedelschuldeiser, die onvoldoende aantoonden hoe het krediet in concreto had geleid tot het behoud van de waarde van de handelszaak. Het hof van beroep oordeelde evenwel in een andere zin en bevestigde dat de schuldvordering kon worden vooraf genomen op de opbrengst van de handelszaak. Deze beslissing omtrent de voorafname berustte op de concrete stukken die werden voorgelegd om het concrete voordeel waartoe deze prestaties hadden geleid te staven. De verwijzing naar de concrete stukken is een verwijzing naar het nieuwe criterium aangaande de voorafname van boedelschulden in een recent arrest van het Hof van Cassatie [4]. Bovendien, stelt het hof van beroep dat het zich aansluit bij de ruimere invulling die het Hof van Cassatie geeft aan de prestaties die hebben bijgedragen tot het behoud van de zekerheid of eigendom. Hierbij stelt zich de vraag of het Hof van Cassatie een dergelijke verruiming van het statuut van boedelschuldeisers en hun potentiële voorafname op de opbrengst van goederen gewaarborgd door een zakelijke zekerheid of eigendom werkelijk voor ogen heeft. In het arrest verstrengt het Hof van Cassatie immers zijn criterium voor de toepassing van artikel 37, derde lid WCO/artikel XX.58, vijfde lid WER door toe te voegen dat de medecontractant in concreto zal moeten aantonen hoe zijn prestaties hebben bijgedragen tot de economische waarde van het goed bezwaard met een zekerheidsrecht. Tijd zal uitwijzen of het hof van beroep te Antwerpen het nieuwe criterium voor de voorafname van boedelschulden correct heeft geïnterpreteerd, aangezien tegen dit arrest reeds cassatieberoep is ingesteld.