Verordening (EU) nr. 2015/848 vervangt verordening (EG) nr. 1346/2000, en zal van toepassing zijn op insolventieprocedures die ná 26 juni 2017 geopend worden. Een uitgebreide bespreking van de nieuwe regeling volgt in een toekomstige bijdrage (zie reeds, M. Vanmeenen, “De herziening van de Europese insolventieverordening” in B. Allemeersch en Th. Kruger (eds.), Handboek Europees burgerlijk procesrecht, Antwerpen, Intersentia, 2015, 327-374). De kernelementen van de nieuwe regeling kunnen als volgt samengevat worden:

• toepassingsgebied: om aansluiting te vinden op het gewijzigde insolventiebeleid in de lidstaten van de Europese Unie wordt het materiële toepassingsgebied uitgebreid. Moderne insolventieprocedures, die niet noodzakelijk berusten op de insolventie van de schuldenaar of de aanstelling van een insolventiefunctionaris veronderstellen, kunnen zo ook de voordelen van het regime van de insolventieverordening genieten;
• rechtsmacht: het procedurele kader tot vaststelling van de rechtsmacht wordt verfijnd. De begrippen “centrum van voornaamste belangen” en “vestiging” worden verduidelijkt. Ook wordt voorzien in een mogelijkheid voor de schuldeisers om de beslissing tot opening van een hoofdinsolventieprocedure aan te vechten;
• hoofd- en secundaire procedures: het aan de insolventieverordening onderliggende compromis tussen universalisme en territorialisme blijft behouden. De coördinatie tussen hoofd- en secundaire procedures wordt wel verbeterd, o.a. met de mogelijkheid van synthetische secundaire procedures en de afschaffing van het vereiste dat een secundaire procedure noodzakelijk een liquidatieprocedure is;
• insolventieregisters: door de lidstaten worden insolventieregisters opgesteld waarin gegevens betreffende insolventieprocedures openbaar worden gemaakt. De nationale insolventieregisters worden met elkaar verbonden, om een Europese informatiedoorstroming te verzekeren;
• vennootschapsgroepen: de (economische en juridische) realiteit van de vennootschapsgroep wordt erkend. Voor de situatie waarin de meerdere schuldenaren deel uitmaken van een vennootschapsgroep, worden bijzondere regels voorzien, die een (efficiënte) samengevoegde afwikkeling van de insolventieprocedures mogelijk moeten maken.