Deze verordening, die van toepassing zal zijn vanaf 18 januari 2017, voert een nieuwe bijkomende, alternatieve en facultatieve Unieprocedure in voor het op een efficiënte en prompte wijze leggen van conservatoir beslag op tegoeden van bankrekeningen in grensoverschrijdende gevallen, teneinde de verschillen in de voorwaarden en de doeltreffendheid van de nationale procedures weg te werken en het bewarend beslag op meerdere rekeningen in verschillende lidstaten te vereenvoudigen.

De nieuwe Unieprocedure geldt in principe voor geldelijke vorderingen in burgerlijke en handelszaken in grensoverschrijdend verband. Voor een aantal domeinen wordt de toepassing van de verordening uitgesloten. De verordening geldt voor rekeningen die bij een kredietinstelling worden aangehouden. Rekeningen van centrale banken of rekeningen die krachtens nationaal recht niet beslagbaar zijn, worden uitgesloten.

De verordening legt de procedure en voorwaarden vast voor het verkrijgen van een bevel tot conservatoir beslag. Daarbij zijn ook bepalingen voorzien inzake de aansprakelijkheid van de schuldeiser. Bevelen tot conservatoir beslag die overeenkomstig de verordening worden uitgevaardigd moeten in andere lidstaten worden erkend zonder speciale procedure en zijn uitvoerbaar zonder uitvoerbaarverklaring. De verordening bevat verder bepalingen inzake de tenuitvoerlegging van het bevel tot conservatoir beslag, inzake de uitvoering door de bank van dit bevel en inzake de rechtsmiddelen tegen een bevel tot conservatoir beslag. De verordening bevat tot slot een reeks algemene bepalingen betreffende o.m. vertegenwoordiging in rechte, gerechtskosten, kosten gemaakt door de bank, termijnen, de verhouding met nationaal procesrecht en andere regelgeving, gegevensbescherming en gebruik van talen.