Hof van Cassatie 13 maart 2014

Krachtens artikel 49 WCO, eerste lid, kan het reorganisatieplan onder meer voorzien in een gedifferentieerde regeling voor bepaalde categorieën van schuldvorderingen, onder meer op grond van de omvang of van de aard ervan (zie ter zake slechts: A. Van Hoe en I. Verougstraete, “De rechtsbescherming van schuldeisers bij een gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord” (noot onder GwH 18 januari 2012), TBH 2012, 443-449; E. Dirix, “De paritas-regel en het reorganisatieplan” (noot onder Antwerpen 30 juni 2011), RW 2011-12, 575-577). Met onderhavig arrest stelt het Hof van Cassatie de grenzen van de (toegelaten) differentiatie in het kader van een gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord scherp.

Een gedifferentieerde behandeling van schuldeisers moet functioneel zijn, dit wil zeggen afgestemd zijn op het behoud van de onderneming als economische entiteit en mag niet disproportioneel zijn, hetgeen door de rechter marginaal kan worden getoetst. Een herstelplan waarbij een schuldeiser bij een meerderheidsbesluit gebonden wordt aan een gedifferentieerde behandeling van zijn schuldvordering die niet aan deze voorwaarden voldoet, is strijdig met de openbare orde.