1.Een Belgische verkoper en een Duitse koper onderhouden sinds 1991 een regelmatige handelsrelatie. Van bij het begin bepalen de Algemene Verkoopsvoorwaarden dat het Belgische recht toepasselijk is. Er ontstaat een geschil over een overeenkomst gesloten na de inwerkingtreding van het Weens Koopverdrag.

De rechtbank van koophandel van Brussel oordeelt dat het Belgische interne recht op deze overeenkomst van toepassing is. De partijen hebben volgens de rechtbank immers nooit de wil uitgedrukt om het Weens Koopverdrag toe te passen.

2.Met deze beslissing gaat de rechtbank in tegen de heersende opvatting in de Belgische en internationale rechtspraak en rechtsleer. Volgens deze meerderheidsopvatting creëert de keuze voor het nationale recht van een lidstaat het vermoeden dat de partijen het Weens Koopverdrag willen toepassen [2]. Het verdrag maakt immers integraal deel uit van de aangewezen rechtsorde, net zozeer als het interne kooprecht. Op een internationale koop zal principieel het internationale kooprecht worden toegepast, eerder dan het interne kooprecht.

3.Dit vermoeden ten gunste van het Weens Koopverdrag is echter weerlegbaar. De partijen kunnen bewijzen dat zij het Weens Koopverdrag wilden uitsluiten, ten gunste van het interne recht van de lidstaat. Deze mogelijkheid tot “opting out”, voorzien in artikel 6, is echter een uitzondering op de algemene regel dat het Verdrag van toepassing is van zodra aan de voorwaarden van artikel 1 voldaan is [3]. Uitzonderingen moeten restrictief geïnterpreteerd worden. De wil tot uitsluiting moet daarom duidelijk zijn, zonder dat enige twijfel mogelijk is [4]. De rechtbanken mogen enkel op voldoende gronden beslissen het verdrag niet toe te passen [5].

4.Het enkele feit dat reeds van vóór de inwerkingtreding van het Weens Koopverdrag tussen de partijen het gebruik bestond om voor het Belgische recht te kiezen, kan niet volstaan om het vermoeden te weerleggen. Zelfs niet nu het verdrag bindende kracht toekent aan tussen partijen gebruikelijke handelspraktijken [6].

5.Ten eerste kan men voor de inwerkingtreding van een verdrag geen praktijk ontwikkelen die erin bestaat dit verdrag uit te sluiten. Er is immers geen enkele reden om een verdrag uit te sluiten dat nog niet van toepassing is [7].

6.Ten tweede golden vóór de inwerkingtreding van het Weens Koopverdrag in België de Haagse Eenvormige Koopwetten voor een internationale koop tussen een Belgische en een Duitse partij. Ook toen stelden rechtspraak en rechtsleer reeds dat de keuze voor het recht van een lidstaat de keuze voor de Eenvormige Koopwetten impliceert, tenzij het tegendeel bewezen wordt [8]. De vroegere keuze maakte dus niet het interne kooprecht, maar de Eenvormige Koopwetten van toepassing.

7.Kan men aantonen dat deze gebruikelijke rechtskeuze bedoeld was als een uitsluiting van de Eenvormige Koopwetten, dan neemt men wel aan dat deze keuze in dezelfde handelsrelatie later ook het Weens Koopverdrag uitsluit. In casu worden echter geen elementen aangebracht die erop wijzen dat de partijen enig internationaal kooprecht wilden uitsluiten.